Eenvoudige tip voor beleggers om met de brexit om te gaan

De brexit heeft heel wat teweeggebracht. Het lijkt wel of de situatie elke minuut een spectaculaire wending neemt: De dag na het referendum nam premier Cameron ontslag! Op maandag verloor de leider van de Labourpartij Jeremy Corbyn een beslissende vertrouwensstemming ...en weigerde vervolgens ontslag te nemen! Donderdag stapte Boris Johnson, de gedoodverfde opvolger van de huidige premier, uit de race door de enorme, vernietigende kritiek! Het is drama op hoog niveau, maar ons advies luidt om niet teveel aandacht te schenken aan het rumoer en zich vooral te laten leiden door de reële fundamentele ontwikkelingen. Zo waren er eind juni verkiezingen in Spanje, die volgens ons veel meer zeggen over wat er te gebeuren staat in de EU dan alle sensationele berichten die her en der rondgestrooid worden.

Zoals we hier meer in detail bespraken, was er bij de verkiezingen in Spanje geen sprake van een plotselinge opleving van euroscepticisme — de partij van premier Mariano Rajoy, de Partido Popular, won 14 zetels. Dit is belangrijk omdat het betekent dat amper enkele dagen na de brexit, een land als Spanje niet als een dominosteentje omvalt en meteen zijn eigen referendum eist. De impasse duurt voort, net als de algemene status quo in de EU. Zowel de PP als de centrumlinkse PSOE zijn traditionele status quo partijen in Spanje, en wisselen elkaar al sinds 1982 af aan de macht (nagenoeg het volledige democratische verleden van Spanje). Zelfs met de nog altijd relatief hoge werkloosheid en de politieke schandalen waardoor de steun voor de PP en de PSOE recent afbrokkelde, slaagden outsiders als Podemos en Ciudadanos er niet in deze situatie electoraal uit te buiten.

Tot nu toe werden zowel het sentiment op korte termijn als de koersen in sterke mate bepaald door allerlei angstige 'wat als'-scenario's en 'domino-effecten' die de brexit met zich mee zou brengen. Maar feit is dat, op dit moment, er enkel sprake is van een grote economie die gestemd heeft om uiteindelijk een handelsunie binnen een groot economisch blok te verlaten. Meer niet. Al de rest is speculatie en bangmakerij op korte termijn, en de wereldeconomie verschilt vandaag globaal genomen niet zo veel van die van voor het referendum. De uitslag van de verkiezingen in Spanje is een sterk argument tegen elke vorm van 'wat als'-bezorgdheid. De markten herstelden zich de voorbije dagen, maar niemand weet of dit het einde van de brexit-angst betekent. Mogelijk houdt het tumult nog enkele dagen aan, misschien zelfs weken.

Voor een belegger gaat politiek over wat er echt, effectief gedaan wordt, niet wat er gezegd wordt. Natuurlijk zijn er ook idealisten, maar de overgrote meerderheid van politici – van om het even welk kamp - zijn opportunisten, die zich een houding aanmeten in de context van de gebeurtenissen om zichzelf en hun agenda zoveel mogelijk te promoten. En misschien is dat wel een tautologie: hun agenda bestaat eruit zichzelf te promoten. Goed, het is het oordeel van een cynicus, maar politiek cynisme is noodzakelijk als het om beleggen gaat.

Dit is de eenvoudige tip die ik u beloofd had: Door enkel te letten op wat er gedaan wordt en niet op wat er gezegd wordt in de politiek, kunt u zich talloze kopzorgen en veel geld besparen.

Zodra u dat weet, mag u ervan uitgaan dat het politieke getouwtrek eindeloos zal doorgaan. Hierna volgt een goed voorbeeld:

Merkel waarschuwt Cameron voor de EU-top: Maak jezelf niets wijs

Waarom toch zou de kanselier dergelijke harde woorden - openlijk - uiten tegen de Britse premier? (De ironie wil overigens dat Cameron er sowieso niet bij zal zijn wanneer de onderhandelingen starten). Kijk naar de structuur en de motieven, vergeet de woorden. Laat ons enkele jaren teruggaan in de tijd, toen de eurozone Griekenland (herhaaldelijk) uit de nood moest helpen:

Griekse schuldencrisis: Duitsland laat tijdens de onderhandelingen zijn spierballen rollen door een ultimatum aan de noodsteun te verbinden

Duitsland sprak toen harde taal, maar gaf telkens toe. Politiek gezien wisten de Duitse leiders dat ze niet als zwakkelingen mochten overkomen tegenover hun kiezers, maar anderzijds moesten ze Griekenland in de eurozone zien te houden, aangezien velen ervan overtuigd waren dat dit op dat moment cruciaal was voor de stabiliteit.

Ze zeggen het ene, maar doen uiteindelijk het andere omdat de structuren dat voorschrijven. Op die wijze kruisen politiek en economie vaak elkaars wegen. Wellicht zal het ook zo gaan met de brexit. EU-leiders zullen harde uitlatingen doen aan het adres van het Verenigd Koninkrijk om hun gezicht te redden en andere lidstaten te ontmoedigen ook een referendum te houden, maar beide kampen hebben er bijzonder veel belang bij om de handel open en vlot te laten verlopen. We moeten nu eerst afwachten wie de leiding zal nemen in het Verenigd Koninkrijk. Zal het een coalitie zijn die agressief aanstuurt op een brexit en alle banden verbreekt? Of wordt het eerder een Europees-gezinde regering (zoals vele conservatieven oorspronkelijk waren)? Het team van diplomaten en onderhandelaars dat aan het roer komt te staan, zal van groot belang zijn. Veel van deze nauwelijks ontwarbare procedures kunnen de bron vormen van onvoorziene problemen, maar misschien ook van mooie oplossingen. Alleen de tijd zal het uitwijzen.

En tijd is de bepalende factor. De brexit is niet langer een fenomeen van 2016. Aangezien de uitstapprocedure van twee jaar nog niet eens is begonnen, zal de brexit op zijn vroegst pas eind 2018 een feit worden. Tegen die tijd zullen de markten de ontwikkelingen al ingeschat en verwerkt hebben - en waarschijnlijk al lang met iets anders bezig zijn.