Overwinning voor En Marche

De vierde en laatste ronde van de Franse verkiezingen van afgelopen weekend vormen een mijlpaal in het jaar van afnemende politieke onzekerheid. De centrumpartij van Emmanuel Macron, La République En Marche!, en haar bondgenoot MoDem (Mouvement Démocrate) behaalden een ruime meerderheid in de Assemblée Nationale. In de tweede ronde van de Franse parlementsverkiezingen wonnen ze 61% van de zetels (350 van de 577). (Figuur 1)

Op het eerste gezicht neemt de Franse politieke impasse, technisch gezien, af door dit resultaat. De partij En Marche zelf is echter een impasse-oefening, aangezien ze met ex-leden van zowel de traditionele Socialistische als de Republikeinse Partij een mix is van centrumlinkse en centrumrechtse politici. Een centrumcoalitie zal waarschijnlijk een vrij gematigd beleid nastreven dat meer gericht is op geleidelijke verandering dan op breed opgezette, radicale wetgeving die een schokgolf op de markten zou kunnen veroorzaken. De belangrijkste beleidslijnen van de partij omvatten bijvoorbeeld de hervorming van de arbeidswetgeving, de verlaging van de vennootschapsbelasting, het snijden in het te grote ambtenarenapparaat en het stimuleren van ondernemerschap. Maar geen van de tot nu toe bekendgemaakte voorstellen lijkt bijzonder radicaal. De hervormingen van de arbeidsmarkt, bijvoorbeeld, lijken controversiële kwesties zoals de 35-urige Franse werkweek niet echt aan te pakken. Bovendien bestaat En Marche nog maar net iets meer dan een jaar en hebben meer dan de helft van de leden ervan die een zetel hebben in de Assemblée Nationale nog nooit een politiek mandaat gehad. Het is de vraag of deze politieke nieuwkomers zullen kunnen samenwerken met de oude garde – en in hoeverre centrumrechts en centrumlinks het eens zullen raken over de details van het beleid – maar een impasse binnen de partij zal waarschijnlijk voor extra hindernissen voor de wetgeving zorgen.

Je zou kunnen zeggen dat een impasse in Frankrijk de hoop op ingrijpende hervormingen ten gunste van de bedrijfswereld uiteen zal doen spatten, waardoor de aandelen zouden kunnen dalen. De redelijk afgezwakte plannen van Macron zijn echter al algemeen bekend. Minder potentieel voor radicale wetgeving betekent bovendien minder kans op nieuwe wetten die winnaars en verliezers creëren, zodat één bron van risico voor de markten kleiner is geworden.

De volgende belangrijke verkiezingen in Europa zijn die in Duitsland eind september. Als het jaar van de afnemende politieke onzekerheid in Europa blijft aanhouden, verwachten we dat de markten van de eurozone hoger zullen klimmen doordat beleggers niet meer bezorgd zullen zijn over de politiek en enthousiast zullen worden over de beter-dan-gewaardeerde Europese realiteit.

Figuur 1: Resultaten van de Franse verkiezingen voor de Assemblée Nationale